6 maja 2024 roku (poniedziałek) o godz. 9.00, w sali konferencyjnej Starostwa Powiatowego w Iławie ul. Andersa 2A odbędzie się I sesja Rady Powiatu Iławskiego VII kadencji.
Proponowany przez Komisarza porządek obejmuje:
Otwarcie sesji przez najstarszego wiekiem Radnego obecnego na sesji i stwierdzenie jej prawomocności.
Wręczenie Radnym zaświadczeń o wyborze na Radnego Rady Powiatu Iławskiego.
Złożenie ślubowania przez Radnych.
Wybór Przewodniczącego Rady Powiatu Iławskiego.
Podjęcie uchwały w sprawie wyboru Starosty Powiatu Iławskiego,
Podjęcie uchwały w sprawie wyboru Wicestarosty Powiatu Iławskiego,
Podjęcie uchwały w sprawie wyboru członków Zarządu Powiatu Iławskiego,
Podjęcie uchwały w sprawie wskazania członka Zarządu Powiatu Iławskiego z którym nawiązuje się stosunek pracy,
Podjęcie uchwały w sprawie ustalenia liczby Wiceprzewodniczących Rady Powiatu Iławskiego,
Podjęcie uchwały w sprawie wyboru Wiceprzewodniczących Rady Powiatu Iławskiego,
Podjęcie uchwały w sprawie powołania stałych komisji Rady Powiatu Iławskiego i określenia ich zadań.
FELIETON: Często wspominam w swoich felietonach, że my – osoby z niepełnosprawnościami mamy pełne prawo do niezależnego i samodzielnego życia przy pełnym włączeniu w społeczeństwo. Pisałem o tym w felietonie „Niezależne i samodzielne życie osób z niepełnosprawnościami przy włączeniu w społeczeństwo”, który ukazał się w kwietniu 2023 roku. W lutym 2024 roku pisałem z kolei o dostępności w świetle dziewiątego artykułu Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami. Niniejszy felieton jest niejako kontynuacją powyższych tematów, choć ma on zdecydowanie bardziej pragmatyczny charakter. Jest on bowiem poświęcony Europejskiemu Aktowi o Dostępności, który skupia w sobie wymienione aspekty. A warto się niewątpliwie nad nim „pochylić”, gdyż już niedługo zacznie on obowiązywać w naszym pięknym kraju nad Wisłą – mam nadzieję, że wiecie o jaki kraj mi chodzi. 😉
Swoją drogą, interesuje mnie, ilu z Was, ze względu na swoją niepełnosprawność, miało (lub nadal ma) problem z dostępem do internetowego konta bankowego, komunikatorów czy portali instytucji publicznych. Jestem przekonany, że jest nas nie mało. Nas – czyli osób z niepełnosprawnościami rąk, wzroku i słuchu, które są nie rzadko ze sobą połączone. Naprzeciw naszym oczekiwaniom ma wychodzić „Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/882 z dnia 17 kwietnia 2019 roku w sprawie wymogów dostępności produktów i usług. Korzyści dla klientów”, znana jako Europejski Akt o Dostępności.
Czym zatem jest Europejski Akt o Dostępności?
Europejski Akt o Dostępności (European Accessibility Act) jest to ustawa mająca na celu zapewnienie równego dostępu do produktów i usług dla osób z niepełnosprawnościami w całej Unii Europejskiej. To pierwsza tak kompleksowa regulacja, która ma na celu zapewnienie w każdym kraju członkowskim wspólnych i jednakowych wymogów, które dotyczą dostępności wybranych produktów i usług. Swoim zakresem obejmuje ona produkty i usługi, które ułatwiają osobom z niepełnosprawnościami codzienne funkcjonowanie. Między innymi ma ona dotyczyć: sprzętu komputerowego i systemów operacyjnych, terminali samoobsługowych, usług łączności elektronicznej (także zgłoszeń alarmowych), audiowizualnych usług medialnych, usług z zakresu transportu pasażerskiego, usług bankowych, e-książek czy handlu elektronicznego.
Z założeń Europejskiego Aktu o Dostępności wynika, że dostępny ma być nie tylko sam produkt, lecz także musi istnieć możliwość połączenia go z urządzeniami wspomagającymi, z których korzystają chociażby osoby z niepełnosprawnością wzroku. Analogiczna sytuacja dotyczy też usług świadczonych poprzez kanały cyfrowe. Wykorzystywane do usług objętych dyrektywą strony internetowe będą musiały być dostępne w taki sposób, aby mogli korzystać z nich wszyscy – osoby z niepełnosprawnościami, seniorzy, jak również ci, dla których język polski nie jest językiem ojczystym.
Jakie są zatem główne cele Europejskiego Aktu o Dostępności?
Pierwszym z głównych celów tego aktu jest poprawa dostępności produktów i usług. Jego zadaniem jest zapewnienie, że produkty i usługi będą dostępne dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, eliminując bariery architektoniczne, komunikacyjne oraz cyfrowe.
Drugi cel to ułatwienie swobodnego przepływu towarów i usług. Poprzez ujednolicenie standardów dostępności, Europejski Akt o Dostępności ma ułatwić handel i przemieszczanie się osób z niepełnosprawnościami w obrębie państw członkowskich Unii Europejskiej.
Wzmocnienie praw osób z niepełnosprawnościami to kolejny priorytet Europejskiego Aktu o Dostępności. Poprzez ustanowienie norm dotyczących dostępności, ustawa ta ma na celu wzmocnienie praw osób z niepełnosprawnościami i poprawę naszych warunków życia.
Co przyjęcie Europejskiego Aktu o Dostępności oznacza dla Polek i Polaków z niepełnosprawnościami?
Dla osób z niepełnosprawnościami w Polsce wejście w życie Europejskiego Aktu o Dostępności oznaczać będzie szereg korzyści. Najważniejsze z nich postaram się wymienić dla Was poniżej.
Pierwszą taką korzyścią jest bez wątpienia lepszy dostęp do produktów i usług. Dzięki bardziej dostępnym produktom i usługom osoby z niepełnosprawnościami będą miały łatwiejszy dostęp do różnorodnych aspektów życia codziennego, włączając w to transport, technologię, miejsca pracy etc.
Druga ogromna korzyść to większe wsparcie prawne. Akt będzie stanowił podstawę prawno-unijną, na którą mogą powoływać się osoby z niepełnosprawnościami w przypadku dyskryminacji czy braku dostępu do produktów i usług.
Niewątpliwie ważna jest także standaryzacja dostępności. Standardy dostępności będą bardziej zharmonizowane na poziomie europejskim, co ułatwi osobom z niepełnosprawnościami korzystanie z produktów i usług zarówno w Polsce, jak i w innych krajach Unii Europejskiej.
Szczególną uwagę należy zwrócić również na zwiększenie świadomości społecznej. Postrzeganie nas przez resztę społeczeństwa pozostawia nadal bardzo wiele do życzenia i wymaga dużego wysiłku, nakładu pracy – także w obszarze edukacji. Wprowadzenie takiej ustawy może przyczynić się do zwiększenia świadomości społecznej na temat potrzeb, jakie my – osoby z niepełnosprawnościami posiadamy. Przyczyni się to także niewątpliwie do zmian postaw społecznych, które nas dotyczą.
W związku z powyższym Europejski Akt o Dostępności może stanowić ważny krok w kierunku poprawy jakości życia i równych szans dla osób z niepełnosprawnościami w Polsce. Działające w naszym kraju firmy będą zobowiązane do zapewnienia nam dostępności takich produktów i usług, jak między innymi: bankomaty, biletomaty, telefony komórkowe czy zakupy przez Internet.
Europejski Akt o Dostępności zakłada, że poza samym produktem możliwe ma być także połączenie go z urządzeniami wspomagającymi, z których korzystają osoby z niepełnosprawnościami wzroku. Dotyczy to także zakresu usług świadczonych przez kanały cyfrowe. Objęte Dyrektywą strony internetowe, które wykorzystywane są do świadczenia usług, będą musiały być dostępne w ten sposób, aby wszyscy mogli z nich korzystać. Odnosi się to do osób z niepełnosprawnościami, seniorów, jak również osób, dla których język polski nie jest językiem ojczystym.
Jeszcze przed wakacjami 2024 roku planowane jest przyjęcie ustawy
W momencie, gdy ustawa zacznie obowiązywać w Polsce do obowiązków firm będzie należało zapewnienie dostępności w produktach i usługach, które mają do zaoferowania. Opierać się będą przy tym na wymaganiach dostępności, które są wspólne dla wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Musi być to takie projektowanie produktów i usług, dzięki któremu największa liczba osób – bez względu na rodzaj i stopień swoich niepełnosprawności – będzie mogła z nich swobodnie, a przede wszystkim samodzielnie skorzystać.
Adresatami są tutaj w największej mierze osoby z niepełnosprawnościami, ale także wszyscy inni ludzie, którzy mają ogromne trudności w codziennym funkcjonowaniu. Przyczynami owych problemów mogą być chociażby: wiek, choroby, czasowa lub sytuacyjna utrata sprawności.
W obrębie zasad wymagań dostępności znajdować się będą między innymi:
komputery, telefony komórkowe, czytniki książek elektronicznych, terminale płatnicze w sklepach, czy inne terminale samoobsługowe, takie jak: bankomaty i wpłatomaty, automaty biletowe oraz urządzenia do odprawy samoobsługowej;
usługi telekomunikacyjne, dostęp do audiowizualnych usług medialnych, usługi cyfrowe w transporcie pasażerskim (autobusowym i autokarowym, lotniczym, wodnym, kolejowym w zakresie między innymi stron internetowych i aplikacji mobilnych, biletów elektronicznych), bankowość detaliczną czy handel elektroniczny.
Docelowo ustawa ma wprowadzić obowiązki w zakresie spełnienia wymogów dostępności produktów i usług, które będą nałożone na producentów, importerów, upoważnionych przedstawicieli, dystrybutorów i usługodawców. Dotyczyć to będzie także regulowania przepisów o dochodzeniu praw przez konsumentów i inne uprawnione podmioty. Umożliwi to również określenie systemu nadzoru i kontroli rynku w zakresie zapewnienia spełnienia wymogów Europejskiego Aktu o Dostępności.
Ma być ona odpowiedzią na rozwój technologiczny i fakt, że coraz więcej usług jest świadczonych za pośrednictwem Internetu. Nie powinno się to odbywać ze szkodą dla osób z niepełnosprawnościami i seniorów, którzy są zagrożeni chociażby utratą dostępu do bankowości elektronicznej. Włączenie zapisów Dyrektywy do polskiego prawa sprawi, że dostępność stanie się de facto kluczowym wymogiem i warunkiem, który będzie decydował o wprowadzeniu danego produktu i/lub usługi na rynek.
Obecnie obowiązujące w tym zakresie przepisy są za bardzo rozproszone w różnych aktach prawnych i nie tworzą zespołu norm, które skutecznie zapewniałyby odpowiedni poziom dostępności produktów i usług.
12 kwietnia 2024 roku Sejm przyjął Polski Akt o Dostępności – ustawę o zapewnieniu spełnienia wymagań dostępności niektórych produktów i usług. Warto podkreślić, że mechanizm pożyczkowy dla firm będzie realizował Bank Gospodarstwa Krajowego. Dzięki temu będą one mogły sfinansować koszty wynikające z wymogów, które dotyczą zapewnienia dostępności osobom z niepełnosprawnościami i wszystkim tym, którzy tego potrzebują.
I co sądzicie o Europejskim Akcie o Dostępności? Na rozwiązanie których problemów, z jakimi się na co dzień borykacie, wiążecie z nim szczególne nadzieje? Jakie macie wobec niego oczekiwania? Jak zawsze – w tej i każdej innej sprawie – czekam na Wasze maile. 😊
Wojciech Kaniuka, wojciech.kaniuka@powiat-ilawski.pl
Zarząd Powiatowego Szkolnego Związku Sportowego w Iławie informuje, że dnia 21 maja 2024 r. roku (wtorek), o godz. 17.00 (I termin), (godz. 17.15 – II termin) w sali konferencyjnej Hali Sportowo – Widowiskowej przy ul. Niepodległości 11B w Iławie, odbędzie się VII Powiatowy Zjazd Delegatów Powiatowego Szkolnego Związku Sportowego w Iławie.
Każda szkoła/placówka oświatowa biorąca udział w zawodach organizowanych przez Powiatowy Szkolny Związku Sportowego w Iławie proszona jest o oddelegowuje dwóch przedstawicieli – pracowników szkoły do udziału w Powiatowym Zjeździe Delegatów. Stowarzyszenia kultury fizycznej, funkcjonujące na ternie powiatu iławskiego i współpracującego z Powiatowym Szkolnym Związkiem Sportowym w Iławie, proszone są o oddelegowanie jednej osoby – przedstawiciela stowarzyszenia, do udziału w tym wydarzeniu.
Jednocześnie informujemy, że imię i nazwisko osoby podane w zgłoszeniu jest równoznaczne z wpisaniem go na listę uczestników Zjazdu oraz że zawiadomienie jest równoznaczne
z powiadomieniem przedstawiciela o terminie i miejscu Zjazdu.
Szkoły i placówki oświatowe oraz stowarzyszenia sportowe, działające na terenie powiatu iławskiego i biorące udział w zawodach, mogą przedłożyć uwagi, wnioski i sugestie dotyczące funkcjonowania Powiatowego Szkolnego Związku Sportowego w Iławie. Wszystkie ważne kwestie prosimy kierować na adres: pszs@powiat-ilawski.pl lub pszsilawa@wp.pl, do dnia 21 maja 2024 r. (do godz. 12:00), w formie elektronicznej.
Na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 571) Zarząd Powiatu Iławskiego 12 marca 2024 r. ogłosił otwarty konkurs ofert. Zgodnie z art. 13 ust. 3 ww. ustawy ogłoszenie zamieszczone zostało w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie internetowej oraz na tablicach ogłoszeń Starostwa Powiatowego w Iławie.
Zarząd Powiatu Iławskiego 23.04.2024 r. podjął uchwałę o wsparciu realizacji zadania publicznego z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego: cykl wycieczek oraz spotkań związanych z kulturą i historią miasta Lubawa i Ziemi Lubawskiej.
Wysokość środków publicznych przeznaczonych na realizację zadania – 3000 zł
OFERENT:
Stowarzyszenie „AKTYWNY SENIOR” w Lubawie – 3000 zł
Z powodu braku złożonych ofert unieważniono otwarty konkurs ofert na realizację zadania publicznego z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego: organizacja spotkań kulturalnych o zasięgu powiatowym mających na celu promocję twórczości kulturalnej (teatr, muzyka, literatura).
Powiatowy Zarząd Dróg w Iławie informuje o prowadzonych inwestycjach drogowych i możliwości wystąpienia utrudnień dla uczestników ruchu drogowego.
Miejsca, gdzie można spodziewać się robót drogowych:
Przebudowa odcinka drogi powiatowej Nr 1910N Susz – Kisielice w msc. Wądoły – roboty przygotowawcze.
Przebudowa drogi powiatowej nr 2848N – ul. Sienkiewicza w Zalewie z budową kanalizacji – jak informowaliśmy wcześniej roboty drogowe zaczęły się w ubiegłym miesiącu, obecnie prowadzone są wykopy pod budowę kanalizacji deszczowej
Przebudowa drogi powiatowej nr 1295N Kamieniec – Ulnowo na odcinku Kamieniec – Rudniki – roboty przygotowawcze
Rozbudowa drogi powiatowej nr 1307N Susz – Jerzwałd – Dobrzyki – Zalewo na odc. Olbrachtówko – Dobrzyki – etap I – prace przygotowawcze na wskazanym odcinku rozpoczną się w pierwszej połowie maja. Etap I obejmuje rozbudowę na odcinku 2km. Na dalszym etapie inwestycja będzie realizowana na kolejnych 5,2km (o utrudnieniach towarzyszących dalszej przebudowie będziemy informowali na bieżąco).
Rozbudowa drogi powiatowej nr 1313N na odcinku Iława – Wikielec – budowa ciągu pieszo – rowerowego – etap I – nadal trwają prace budowy ciągu pieszo – rowerowego w pasie drogowym
Prosimy o zachowanie ostrożności i stosowanie się do wyznaczonych objazdów dróg lub poleceń osób kierujących ruchem.
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczania niektórych skutków kradzieży tożsamości (Dz.U. z 2023 r., poz. 1394),
STAROSTA POWIATU IŁAWSKIEGO
zawiadamia,
że zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. ustawy decyzje o rejestracji pojazdu wydane przed dniem 14 marca 2005 r. dotyczące pojazdów nieposiadających ważnego okresowego badania technicznego, w stosunku do których ich posiadacze nie dopełnili obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli pojazd im podlega, przez okres dłuższy niż 10 lat, przypadający bezpośrednio przed dniem 22 lipca 2023 r., wygasają z dniem 10 czerwca 2024 r.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów zabytkowych oraz pojazdów wolnobieżnych.
Pojazd, którego rejestracja wygaśnie z dniem 10 czerwca 2024 r. może podlegać powtórnej rejestracji po spełnieniu przez właściciela pojazdu warunków niezbędnych do rejestracji związanych z ubezpieczeniem oraz badaniem technicznym pojazdu (jeśli dotyczy).
Niniejsze obwieszczenie wraz z załącznikiem zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie: na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Powiatu Iławskiego (https://bip.powiat-ilawski.pl/).
Ponadto, wykaz zawierający dane pojazdów kwalifikujących się do wygaśnięcia decyzji
o rejestracji dostępny jest w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w Iławie,
ul. Generała Andersa 2a oraz w Zamiejscowym Stanowisku Wydziału Komunikacji w Lubawie, ul. Rzepnikowskiego 2a – w godzinach pracy urzędu.
Z inicjatywy Komisji Europejskiej ma zostać wprowadzona europejska karta osoby z niepełnosprawnością oraz ulepszona karta parkingowa dla osób z niepełnosprawnościami, które mają obowiązywać we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Jakie uprawnienia dzięki temu zyskamy? W czym pomoże nam posiadanie tych dwóch dokumentów? Odpowiedzi na te pytania postaram się udzielić w niniejszym artykule.
W Unii Europejskiej z niepełnosprawnością żyje 87 mln osób. Pomimo tego faktu na jej terytorium nie został wprowadzony dotychczas jednolity system uznawania tejże niepełnosprawności. Przyczynia się to często do sytuacji, w których zaświadczenie o niepełnosprawności wydawane w jednym państwie członkowskim nie jest respektowane w drugim. Jeżeli pojedziesz przykładowo do Hiszpanii, to nie zawsze mogą przysługiwać Ci te same przywileje, co mieszkającym tam osobom z niepełnosprawnościami.
Dzięki powyższej inicjatywie mamy mieć zapewnione prawo do swobodnego przemieszczania się poprzez umożliwienie nam dostępu do specjalnych warunków, preferencyjnego traktowania i prawa do parkowania podczas pobytu w innym państwie członkowskim. Dotychczasowa karta parkingowa ma natomiast zostać poddana ulepszeniu. Obie karty mają obowiązywać na terenie całej Unii Europejskiej.
Nasze prawa nie mogą mieć granic
Wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej do spraw wartości i przejrzystości Věra Jourová stwierdziła jasno, że nasze prawa nie mogą kończyć się na granicy kraju, w którym żyjemy. Intencją jest tutaj ułatwienie osobom z niepełnosprawnościami podróżowania, a obie karty powinny znieść pewne utrudnienia, które się z tym wiążą. Chodzi w tym miejscu zatem o zapewnienie wzajemnego uznania statusu osoby z niepełnosprawnością w Europie. Zagwarantuje to łatwiejsze włączenie nas i pełne nasze uczestnictwo – jak zauważyła Helena Dalli, unijna komisarz do spraw równości – w społeczeństwach poprzez zapewnienie nam łatwego dostępu do wsparcia, jakie przyznają nam wszystkie kraje Wspólnoty Europejskiej. Komisja Europejska złożyła w tej sprawie wniosek, który zostanie poddany debacie w Parlamencie Europejskim i w Radzie. Przewidziano w nim, iż po przyjęciu dyrektywy państwa członkowskie będą miały półtora roku na wdrożenie przepisów, które ona w sobie zawiera, do prawa krajowego.
Jakie uprawnienia osobom z niepełnosprawnościami dadzą obie karty?
Gdy obecnie przebywasz w innym państwie członkowskim UE, Twój status jako osoby z niepełnosprawnością nie jest w nim uznawany. Sprawia to, że nie możesz korzystać ze specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania. Nie masz zatem możliwości zaczerpnięcia korzyści w postaci bezpłatnego dostępu lub jego pierwszeństwa, obniżonych opłat i pomocy (asystencji) osobistej. Powoduje to chociażby problem z kupieniem zniżkowych biletów na pociąg, brak pierwszeństwa wstępu, pomocy obsługi lub miejsca w specjalnie przystosowanym wagonie. Z tego względu osoby z niepełnosprawnościami nie wyjeżdżały często za granicę. A tak samo, jak reszta obywatelek i obywateli UE mamy przecież prawo swobodnie się przemieszczać. Jest to jedno z podstawowych praw, jakie nam przysługują. Dlatego też europejska karta osoby z niepełnosprawnością będzie służyła jako uznany dowód niepełnosprawności w całej Unii Europejskiej. Zapewni nam ona równy dostęp do specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania, jeżeli chodzi o publiczne i prywatne usługi, takie jak: transport, wydarzenia kulturalne, muzea, ośrodki rekreacyjne i sportowe lub parki rozrywki. Kartę wydawać będą organy krajowe i uzupełni ona inne karty lub zaświadczenia, które obowiązują w danym państwie członkowskim. W tej chwili w Unii Europejskiej obowiązuje karta parkingowa, która istnieje od ponad dwudziestu lat i nie była aktualizowana od 1998 roku. Istotą problemu jest tutaj także fakt, iż nie wszystkie państwa członkowskie ją akceptują. Sprawia to, że osoby z niepełnosprawnościami przebywające za granicą najczęściej nie wiedzą, czy mają prawo zatrzymać się na tzw. kopercie czy też mogą otrzymać za to mandat. Dodatkowym problemem jest tutaj sam wygląd owej karty parkingowej różniący się w zależności od kraju, który ją wydawał. Europejska karta parkingowa dzięki proponowanym ulepszeniom sprawi zatem, że – jako osoby z niepełnosprawnościami – zyskamy prawo do parkowania w innym państwie członkowskim, które przysługuje jego mieszkańcom. Jej format z kolei będzie wspólny i wiążący,. Zastąpi on krajowe karty parkingowe dla osób z niepełnosprawnościami. Nowa europejska karta parkingowa osoby z niepełnosprawnością będzie posiadała zabezpieczenia, które uniemożliwią oszustwa i jej kopiowanie. Ma być ona uznawana w całej Unii Europejskiej.
Jakie wymogi muszą spełnić państwa członkowskie?
W celu ułatwienia korzystania z kart i zmniejszenia obciążeń administracyjnych w proponowanej dyrektywie mają zostać wprowadzone następujące wymogi dla państw członkowskich:
karty muszą być dostępne w dwóch wersjach – fizycznej i cyfrowej;
warunki i zasady, które dotyczą wydawania i odbierania kart, muszą być publicznie dostępne w przystępnych formatach;
do obowiązków usługodawców będzie należało udzielanie informacji na temat specjalnych warunków i preferencyjnego traktowania osób z niepełnosprawnościami. Format, w jakim będą udzielane tego typu informacje, musi być przystępny dla każdego odbiorcy.
Każde państwo członkowskie, w celu zagwarantowania przestrzegania przepisów, jest zmuszone do umożliwienia osobom z niepełnosprawnościami, reprezentującym je organizacjom i właściwym organom publicznym ewentualnego wystąpienia do sądu na mocy prawa, które obowiązuje w danym kraju. Gdy po wdrożeniu przepisów dyrektywy do prawa krajowego zostaną one naruszone, państwa członkowskie będą zobowiązane do nałożenia kary pieniężnej i zastosowania środków naprawczych.
Prawoczłowieczy charakter proponowanych rozwiązań
Wnioskowana dyrektywa, która ustanawia europejską kartę osoby z niepełnosprawnością i europejską kartę parkingową dla osób z niepełnosprawnościami, została zapowiedziana w unijnej strategii na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021 – 2030. Powoduje to wdrożenie przez Unię Europejską dobrze Wam znanej Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami (UNCRPD). Nakłada ona na państwa będące jej stronami obowiązek uznawania naszych praw do swobodnego przemieszczania się na równych zasadach z innymi ludźmi. Każde państwo, które ratyfikowało Konwencję musi wprowadzić skuteczne środki – po to, aby zapewnić osobom z niepełnosprawnościami mobilność osobistą przy możliwie największej niezależności. Powinno to się odbyć w dogodny dla nas sposób, w wybranym czasie i po przystępnych cenach. Jest to również zgodne z zasadami równości szans i włączenia osób z niepełnosprawnościami, jakie zostały zawarte w Europejskim filarze praw socjalnych.
Oczekiwania środowiska osób z niepełnosprawnościami
Reprezentanci i reprezentantki tych środowisk są zadowoleni z propozycji przedstawionych przez Komisję Europejską, mając jednak do nich pewne zastrzeżenia. Zwracają uwagę chociażby na brak zapisów, które dotyczyłyby tymczasowego dostępu do zasiłków dla osób z niepełnosprawnościami, które studiują za granicą. Rozwiązania przedstawione przez Komisję Europejską gwarantują wyjeżdżającym do innego kraju unijnego status osoby niepełnosprawnością tylko na krótki czas. Uniemożliwia to na przykład podjęcie pracy lub studiów – chociażby w ramach programu Erasmus+. Żeby się uczyć lub pracować, musiałyby one uzyskać zaświadczenia o niepełnosprawności od lokalnych władz. W przypadku ich braku nie mogą liczyć na żadne ułatwienia. W związku z powyższym przewodniczący Europejskiego Forum Osób Niepełnosprawnych Yannis Vardakastanis liczy na zaostrzenie proponowanych przepisów przez Parlament Europejski, który przez członków tej organizacji jest wzywany do wzmocnienia karty w ten sposób, aby osoby z niepełnosprawnościami mogły korzystać z prawa do życia i pracy w dowolnym miejscu Unii Europejskiej, które przysługuje pozostałym obywatelkom i obywatelom. To, że musimy być poddawani „ponownej ocenie” niepełnosprawności w momencie, gdy przeprowadzamy się do innego kraju uznaje on za coś męczącego i poniżającego. Jak bowiem zauważa, niepełnosprawność, z którą żyjemy nie zniknie w momencie przekroczenia przez nas granicy innego państwa. Wprowadzenie europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością oraz ulepszonej karty parkingowej dla osób z niepełnosprawnościami wynika z inicjatywy opartej na wynikach pilotażowego projektu, który dotyczył tego pierwszego dokumentu, realizowanego w latach 2016 – 2018 w Belgii, na Cyprze, w Estonii, Finlandii, we Włoszech, na Malcie, w Rumunii i Słowenii. Zostały tam uwzględnione także opinie wyrażone podczas przeprowadzonych konsultacji społecznych, gdzie otrzymano ponad 3 300 odpowiedzi, z których 78 proc. udzieliły osoby z niepełnosprawnościami. A Wam jak się podoba pomysł wprowadzenia europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością oraz ulepszonej karty parkingowej dla osób z niepełnosprawnościami? Jakie wiążecie z nimi oczekiwania i nadzieje? Jak zawsze, czekam na Wasze maile… 😊
Powiat Iławski ogłasza konkurs na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych im. Heleny i Stanisława Sierakowskich w Kisielicach. Oferty należy składać w terminie do 17 maja 2024 r., do godziny 15.00 (o zachowaniu terminu decyduje data wpływu do Starostwa Powiatowego w Iławie). Szczegóły ogłoszenia oraz stosowna uchwała znajdują się w poniższych załącznikach.
Konwencja ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami gwarantuje nam szereg praw, zobowiązując państwo i społeczeństwo do ich bezwzględnego przestrzegania i odpowiedniego stosowania. Szczególną uwagę zwraca ona na kobiety i dzieci z niepełnosprawnościami. Jakie prawa im gwarantuje i dlaczego akurat „wyróżnia” te dwie grupy społeczne? W jaki sposób koresponduje to z otaczającą nas rzeczywistością? Na tak postawione pytania postaram się odpowiedzieć w niniejszym felietonie. Sytuacja kobiet i dzieci z niepełnosprawnościami jest często trudniejsza niż pozostałych osób ze względu na dodatkowe wyzwania, z jakimi się one spotykają. Pozwólcie, że poniżej przedstawię w kilku kluczowych aspektach jej genezę.
Co jest przyczyną trudnej sytuacji kobiet i dzieci z niepełnosprawnościami?
Należy niewątpliwie zacząć rozpatrywanie tego problemu od dyskryminacji. Kobiety i dzieci mogą być bardziej narażone na jej różne formy ze względu na płeć, wiek i niepełnosprawność. Mogą spotykać się z trudnościami w dostępie do edukacji, pracy, opieki zdrowotnej i innych usług.
Dotyczy to zwłaszcza trudności w dostępie do opieki zdrowotnej. Jako osoby z niepełnosprawnościami, w tym kobiety i dzieci, często potrzebujemy specjalistycznej opieki zdrowotnej, terapii i leków. Niestety, dostęp do tych usług może być ograniczony, a koszty leczenia mogą być wysokie.
Nadal istotnym problemem jest przemoc i wykorzystywanie, na które kobiety i dzieci z niepełnosprawnościami są bardziej narażone. Mogą być mniej zdolne do obrony przemocą i częściej pozostają w sytuacjach toksycznych ze względu na swoją zależność od opiekunów.
Edukacja to często przytaczany w moich felietonach czynnik, który wpływa na jakość naszego życia i to, w jaki sposób funkcjonujemy. Jest ona zatem niesłychanie ważna. Dostęp do niej dla dzieci z niepełnosprawnościami, zwłaszcza w krajach rozwijających się, często pozostawia wiele do życzenia. Brakuje odpowiednich środków i wsparcia, co może ograniczać ich możliwości rozwoju.
Kluczowa jest także rola opiekunów, którą dla dzieci z niepełnosprawnościami najczęściej pełnią kobiety. Może to prowadzić do dodatkowych obciążeń psychicznych, fizycznych i finansowych.
Nie możemy w tym miejscu pominąć takiego czynnika, jak dostępność infrastruktury i transportu. Jako osoby z niepełnosprawnościami, w tym kobiety i dzieci, często borykamy się z problemami związanymi z niedostosowaną infrastrukturą i transportem publicznym, co utrudnia nam codzienne funkcjonowanie. Dotyczy to w szczególności mniejszych miast i wsi.
Zjawisko podwójnego wykluczenia kobiet z niepełnosprawnościami
Ogólna sytuacja kobiet w takich kwestiach, jak zdobycie wykształcenia czy podjęcie dobrej pracy i późniejszych awansów jest nadal bardzo trudna. Ponadto, częściej doświadczają one sytuacji, w których przekraczana jest granica ich nietykalności osobistej. Rzeczywistość ta jest podwójnie trudna w momencie, gdy dotyczy kobiet z niepełnosprawnościami. Są one bowiem jeszcze bardziej narażone na wykorzystanie i zaniedbanie – często, niestety, także ze strony najbliższych.
Decyduje o tym nie tylko niepełnosprawność, ale także role społeczne, które pełnią – jak chociażby Bohaterki mojego artykułu z marca 2023 roku: „Niezwykłe kobiety, które mimo niepełnosprawności, są aktywne i odnoszą sukcesy w wielu obszarach życia”, czyli Barbara, Joanna i Monika, które pomimo licznych przeciwności losu udowadniają, że można zawalczyć o siebie i na różne sposoby w pełni się realizować. Nie zmienia to jednak faktu, że kobiety z niepełnosprawnościami częściej mają problem z samoakceptacją oraz pełnieniem wspomnianych ról.
Podstawowymi problemami, dotykającymi kobiety z niepełnosprawnościami, są te, które dotyczą kobiet w ogóle. Mam tutaj na myśli tradycyjny podział ról społecznych (wychowywanie dzieci, prowadzenie gospodarstwa domowego etc.), otrzymywanie niższego wynagrodzenia w stosunku do mężczyzn za wykonywanie tej samej pracy i rzadsze awanse, pomimo posiadanych przez nie kwalifikacji. Gołym okiem widać tu zatem oczywistą nierówność, a nawet dyskryminację ze względu na płeć.
To teraz wyobraźcie sobie, że do powyższych problemów dochodzi jeszcze codzienność w postaci różnorakich barier i wyzwań, jakie niesie ze sobą niepełnosprawność. Myślę w tym miejscu chociażby o wciąż jeszcze silnie funkcjonujących uprzedzeniach wobec osób, które z nią żyją. Przyczyniają się one do wykluczenia społecznego, które nadal stanowi ogromne wyzwanie dla państwa, społeczeństwa, ale także pojedynczego człowieka. Ono samo wynika z barier architektonicznych i komunikacyjnych. Dodatkowo mamy tutaj do czynienia z niskim poczuciem własnej wartości, które wśród nas – osób z niepełnosprawnością jest bardzo powszechne. Kobiecie, która z nią żyje, znacznie trudniej jest znosić presję otoczenia dotyczącą atrakcyjnego wyglądu, przez co częściej ma ona problem z samoakceptacją. Jest to więc sytuacja, gdzie należy pisać i mówić o podwójnym wykluczeniu kobiet z niepełnosprawnościami.
Uważam, że jest to dobry moment, aby polecić Wam opracowanie Fundacji Aktywizacja: „Kobiety z niepełnosprawnością na rynku pracy. Sytuacja społeczna i zawodowa”. Przedstawia ono charakterystykę sytuacji społecznej i zawodowej tej grupy osób oraz wskazuje sposoby na pokonywanie trudności i rozwiązywanie problemów, z którymi spotyka się ona każdego dnia. Kluczowa jest tutaj wytyczna, jak powinna wyglądać szeroko rozumiana pomoc dla kobiet z niepełnosprawnościami, uwzględniająca szczególnie aspekty związane z rozwojem zawodowym.
Pochylmy się jeszcze przez chwilę nad sytuacją dzieci z niepełnosprawnościami.
Dodatkowe fakty dotyczące dzieci z niepełnosprawnościami, na które trzeba zwrócić uwagę
UNICEF opracował raport, z którego wynika, że liczba dzieci z niepełnosprawnościami na świecie szacowana jest na 240 milionów. W podrównaniu z ich pełnosprawnymi rówieśnikami są one w dużo gorszej sytuacji, jeżeli weźmiemy pod uwagę większość wskaźników, które określają ogólny dobrostan dziecka. Raport ten uwzględnia międzynarodowo porównywalne dane z 42 krajów i obejmuje ponad 60 wskaźników dobrostanu dziecka – od odżywiania, zdrowia, i edukacji, po dostęp do wody i urządzeń sanitarnych, ochronę przed przemocą i wykorzystaniem.
Z raportu dowiadujemy się chociażby tego, że u dzieci z niepełnosprawnościami obserwuje się o 24 proc. mniejsze szanse na otrzymanie wczesnej rehabilitacji i opieki czy też o 42 proc. mniejsze szanse na zdobycie podstawowych umiejętności czytania i liczenia.
A co na to wszystko prawoczłowieczy model niepełnosprawności?
Konwencja ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami w artykule szóstym stwierdza jasno, że kobiety i dziewczęta z niepełnosprawnościami są narażone na wieloraką dyskryminację. W związku z tym konieczne jest, aby państwo podjęło środki w celu zapewnienia pełnego i równego korzystania przez nie ze wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności. Jego obowiązkiem jest zatem zapewnienie pełnego rozwoju, awansu i wzmocnienia pozycji kobiet. Celem takiego działania jest zagwarantowanie Wam, Szanowne Panie, możliwości wykonywania oraz korzystania z praw człowieka i podstawowych wolności, które zostały ustanowione w niniejszej umowie międzynarodowej.
Tak samo odnosi się ona do dzieci z niepełnosprawnościami, uznając w artykule siódmym, że obowiązkiem państwa jest podjęcie wszelkich niezbędnych środków w celu zapewnienia im pełnego korzystania ze wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, w oparciu o zasadę równości z innymi dziećmi. Wszystkie działania muszą być zatem podyktowane najlepszym interesem dziecka, o czym stanowi drugi punkt omawianego artykułu Konwencji.
Kolejny zwraca natomiast uwagę, że obowiązkiem państwa jest także zapewnienie dzieciom z niepełnosprawnościami prawa do swobodnego wyrażania poglądów we wszystkich sprawach, które je dotyczą. Wyrażane przez nie poglądy muszą być przyjmowane z należytą uwagą, adekwatnie do wieku i dojrzałości dziecka. Musi się to odbywać na zasadzie równości z innymi dziećmi oraz przy zapewnieniu im pomocy w wykonywaniu tego prawa, która będzie dostosowana do ich wieku i niepełnosprawności.
Kwestia, której poświęciłem niniejszy felieton, jest o tyle ważna dla prawoczłowieczego modelu niepełnosprawności, że została ona wymieniona już w samej preambule Konwencji. Dowiadujemy się z niej, że kobiety i dziewczęta z niepełnosprawnościami są często narażone – w środowisku rodzinnym i poza nim – na większe ryzyko przemocy, naruszania nietykalności osobistej lub znieważania, opuszczenia albo zaniedbywania, a także znęcania się bądź wykorzystywania.
Z preambuły Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami dowiadujemy się także, iż dzieci z niepełnosprawnościami powinny korzystać w pełni ze wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, co musi opierać się na zasadzie równości z innymi dziećmi. Obowiązkiem państwa jest przestrzeganie w tym zakresie przepisów zawartych w Konwencji o prawach dziecka. Jak stanowi dalej preambuła Konwencji ONZ, musi być uwzględniana także perspektywa płci we wszystkich wysiłkach na rzecz popierania pełnego korzystania z praw człowieka i podstawowych wolności przez ludzi, którzy żyją z niepełnosprawnościami.
Jak widzimy, jest jeszcze wiele do zrobienia w tym obszarze społecznym. Dlatego wyszczególnione są tutaj prawa kobiet i dzieci, których dotyka niepełnosprawność.
Zgadzacie się ze mną? Jak zawsze, czekam na Wasze maile z opiniami na ten temat i propozycjami nowych zagadnień do poruszenia. 😊
Wojciech Kaniuka, wojciech.kaniuka@powiat-ilawski.pl
Starosta Powiatu Iławskiego Bartosz Bielawski wraz z Zarządem Powiatu Iławskiego oraz Przewodnicząca Rady Powiatu Iławskiego Ewa Junkier, składają kondolencje Rodzinie i Bliskim Ś.P. MIRONA SYCZA, Wicemarszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego.
![Zapraszamy na VII Powiatowy Zjazd Delegatów Powiatowego Szkolnego Związku Sportowego w Iławie [21 maja 2024 r.]](https://powiat-ilawski.pl/wp-content/uploads/2024/04/okladka_kal_23-24.jpg)
